وقتی میگیم خدا کند که بیایی

شاید او می فرماید خدا کند که بخواهید . . .

گاهی با یک قطره، لیوانی لبریز می شود

گاهی با یک کلام، قلبی آسوده و آرام می گردد

گاهی با یک کلمه، یک انسان نابود می شود

گاهی با یک بی مهری، دلی می شکند

مراقب بعضی یک ها باشیم؛ در حالی که ناچیزند ، همه چیزند

دلـــــم یکـــــ کــوچـــهـ میخـــــواهَــــد







بـــے بــــن بَستــــــ . . .



و بــــارانـــے نَــــم نَــــم . . .








و یکـــــ خـــــدا ،

کـــهـ کَــمـــے بــــا ـهَــــم راه بــــرَویـــــم

هَـمـیـــن

يوسف مي دانست که تمام درها بسته اند ؛

اما بخاطر خدا و تنها به اميد او ،

به سوي درهاي بسته دويد و تمام درهاي بسته برايش باز شد ...

اگر تمام درهاي دنيا هم به رويت بسته شدند ؛

تو هم بخاطر خدا و با اعتماد به او ، به سوي درهاي بسته بدو ،

چون :

خــداي تــو و يوســف يکـيــسـت ...

گـرگ ، گـرگ است

پـس چرا انسـان ، انسـان نیسـت؟؟؟

خمیده ترین ایستاده دنیاست،

.
.
.

مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــادر

زندگی با همه وسعت خویش ، محفل ساكت غم خوردن نیست؛

حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نیست؛

اضطراب وهوس دیدن و نادیدن نیست؛

زندگی جنبش و جاری شدن است؛

زندگی کوشش و راهی شدن است؛

از تماشاگه آغازحیات تا به جایی كه خدا می داند

زیر گنبد کبود
جز من و خدا
کسی نبود

روزگار روبه راه بود
هیچ چیز
نه سفید و نه سیاه بود
با وجود این
مثل اینکه چیزی اشتباه بود

زیر گنبد کبود
بازی خدا
نیمه کاره مانده بود
واژه ای نبود و هیچ کس
شعری از خدا نخوانده بود

تا که او مرا برای بازی خودش
انتخاب کرد
توی گوش من یواش گفت
تو دعای کوچک منی
بعد هم مرا مستجاب کرد

پرده ها کنار رفت
خود به خود
با شروع بازی خدا
عشق افتتاح شد

سالهاست
اسم بازی من و خدا
زندگی ست

هیچ چیز مثل بازی قشنگ ما
عجیب نیست
بازی ای که ساده است و سخت
مثل بازی بهار با درخت

با خدا طرف شدن
کار مشکلی ست
زندگی
بازی خدا و یک عروسک گلی ست...

وقتی سکوت خــدا را در برابر عبادتت دیدی؛

نگو خدا با من قهر است؛

او به تمام کائنات فرمان سکوت داده؛

تا حرف تو را بشنوند؛

پس حرف دلت را بگو ...

از میان دو واژه انسان و انسانیت،

اولی در میان کوچه‌ها و

دومی در لابلای کتاب‌ها سر‌گردان است.

ویکتور هوگو

یک رنگ که باشی؛

زود چشمشان را می زنی؛

خسته می شوند از رنگِ تکراری ات؛

این روزها، دوره ی رنگین کمان هاست ...!

دامن علقمه و باغ گل ياس يکي است

قمر هاشميان بين همه ناس يکي است

سير کردم عدد ابجد و ديدم به حساب

نام زيباي اباصالح و عباس يکي است

امشب كه در بهشت وا مى ‏گردد

هر درد نگفتنى دوا مى ‏گردد

از يمن ولادت امام سجاد(ع)

حاجات دل خسته روا مى ‏گردد

هر گل خوشبو که گل یاس نیست

هر چه تلألو کند الماس نیست

ماه زیاد است و برادر بسی

هیچ یکی حضرت عبـاس نیست

وقت رایگان است..

اما بسیار قیمتی!!

نمی توانید صاحبش باشید...

اما می توانید از آن استفاده کنید

نمی توانید نگهش دارید...

اما می توانید صرفش کنید

وقتی از دستش دادید

هرگز قادر نخواهید بود آن را برگردانید

سومین روز ز شعبان چون برآمد خورشید

سومین شمس ولایت ز افق چهره گشود

روز میلاد همایون حسین بن علی است

  باد بر خلق جهان مقدم پاکش مسعود . . .

گفتم : از اینجا تا کربلا چقدر راه است ؟؟؟

گفت : آن قدر که بگویی " السلام علیک یا اباعبدالله "

شرم میکنم!

که وزن سیری ام را با ترازوی

کودک گرسنه کنار پیاده رو بکشم

هیچکس “همراه” نیست. ” تنهای اول “ دارنده بیشترین مشترک مدعی انتظار

تو چین اگه پسری مزاحم دختری بشه اینطوری تنبیهش میکنن ...

حالا فک کن این برنامه تو ایران اجرا شه !

به کل درختای توی خیابون یکی یه دونه پسر بسته شده .

.

.

باور کنید لیلی هیچ موقع عاشق مارک شورت مجنون نشد که بعضی ها علاقه به این کار دارن !

ای کاش می توانستم باران باشم تا تمام غمهای دلت را بشویم...

ای کاش می توانستم ابر باشم تا سایه بانی از محبت برویت می گسترانیدم...

ای کاش می توانستم اشک باشم تا هرگاه که آسمان چشمت ابری می شد باریدن می گرفتم...

ای کاش می توانستم خنده باشم تا روی لبانت بنشینم و غنچه بسته لبانت را بگشایم...

ای کاش می توانستم یک پرنده باشم و پر می گشودم و تا دور دستها در کنار تو پرواز می کردم...

و ای کاش  سایه بودم تا نزدیک ترین کس به تو می شدم...

آری

ای کاش...........

خداوندا...

دستانم خالی اند و دلم غرق در  آرزوها...

یا به قدرت بی کرانت دستانم را توانا گردان

یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن...

کوروش کبیر

سالها پیش از این

زیر یک سنگ گوشه ای از زمین

من فقط یک کمی خاک بودم همین

تو در آن پرده كه بيش از پيش شيدامان كني

ما در اينجا گم، كه تا شايد تو پيدامان كني

ما در اينجا غايبيم و اين همه راز و نياز

مي رود تا آسمان تا تو هويدامان كني

ذهن ما باغچه است،

گل در آن باید کاشت

و نکاری گل من، علف هرز در آن می روید.

زحمت کاشتن یک گل سرخ

کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است!

گل بکاریم زیاد

تا مجال علف هرز فراهم نشود

بی گل آرایی ذهن

نازنینم،

نازنینم،

هرگز آدم، آدم نشود

جاذبه سیب ، آدم را به زمین زد

و جاذبه زمین ، سیب را ...

فرقی نمیکند؛

سقوط ، سرنوشت دل دادن به هر جاذبه ای غیر از خداست

به جاذبه ای می اندیشم  که پروازم میدهد ،

خدا ...